Σύλλογοι Εκτάκτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού (ΣΕΕΠ) ΤΕΙ
Πειραιά, Θεσσαλονίκης, Ηπείρου, Πάτρας (Αρτίν Δανελιάν)
Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ
ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Ως Πρωτοβουλίες συμβασιούχων διδασκόντων είχαμε εδώ και μερικούς μήνες επισημάνει πως η οξεία επίθεση που οι συμβασιούχοι διδάσκοντες δεχόμαστε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποτελεί τμήμα μιας συνολικής προσπάθειας συρρίκνωσης και αντιδραστικής αναδιάρθρωσης της Ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης. Με το σχέδιο νόμου-πλαισίου που δόθηκε στη δημοσιότητα, οι πολιτικές του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου εξειδικεύονται στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Υπόσχονται μια «εκστρατεία Σοκ» σε έναν χώρο που παραδοσιακά λειτουργούσε ως ένας σχετικά πιο δημοκρατικός δημόσιος θύλακας διακίνησης ιδεών και ταυτόχρονα ως ένας χώρος που παρά τα αναμφισβήτητα στοιχεία ταξικότητας εξακολουθούσε να προσφέρει την πανεπιστημιακή εκπαίδευση ως κοινωνικό αγαθό.
Το κόκκινο νήμα που διατρέχει το νέο Νόμο - Πλαίσιο είναι η απόσυρση του κράτους από μεγάλο τμήμα της θεσμοθετημένης υποχρέωσης χρηματοδότησης της ανώτατης εκπαίδευσης και η συνακόλουθη λειτουργία των Ιδρυμάτων ως ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων υπό κρατική επιστασία και έλεγχο, αλλά με όρους αγοράς και «ελεύθερου ανταγωνισμού». Πάνω σε αυτή την αντίληψη προτείνεται ένα ολόκληρο πλέγμα διατάξεων που συνδυάζουν τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό τύπου Μπολόνια με τους τρεις κύκλους σπουδών, που ήδη σε άλλες χώρες αναθεωρούνται ως αποτυχημένες, τα υπερ-συγκεντρωτικά και αυταρχικά πρότυπα διοίκησης αμερικανικού τύπου ιδρυμάτων, με διορισμένους πρυτάνεις και κοσμήτορες που συμπεριφέρονται ως μάνατζερ, την υποτέλεια της διαρκούς επίκλησης σωμάτων εξωτερικών εκλεκτόρων ή μελών. Στόχος είναι η προσαρμογή της ανώτατης εκπαίδευσης στα συμφέροντα των επιχειρήσεων, ελληνικών και ευρωπαϊκών,
Πιο αναλυτικά, το προτεινόμενο θεσμικό πλαίσιο θα επιφέρει:
1) Τη γενίκευση των διδάκτρων και των ανταποδοτικών πρακτικών. Τα δίδακτρα δεν θα περιοριστούν στα μεταπτυχιακά, όπου ρητά προβλέπονται, αλλά θα επεκταθούν και στις προπτυχιακές σπουδές, καθώς διαφορετικά δεν θα μπορούν τα ιδρύματα να αντιμετωπίσουν τη χρηματοδοτική ασφυξία. Ο νέος νόμος θα επιφέρει και επιπλέον επιβάρυνση με έξοδα σίτισης και στέγασης, εφόσον τα Πανεπιστήμια θα λειτουργούν ως Ανώνυμες Εταιρίες και σύντομα το παράδειγμα της Αγγλίας με τα δυσβάστακτα δίδακτρα, τα φοιτητικά δάνεια και τις πανάκριβες «υπηρεσίες εκπαίδευσης» θα αποτελεί και την ελληνική πραγματικότητα.
Η εμπορευματοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης θα ενταθεί, καθώς τα πανεπιστήμια, εκτός απ' τα «πτυχία» πολλών ταχυτήτων μέσα από τη θεσμοθέτηση ακόμη και ετήσιων διπλωμάτων «σύντομου κύκλου», θα παρέχουν και προγράμματα κατάρτισης ενός ή δύο χρόνων, μέσω σχολών εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Με τον τρόπο αυτό πλήττεται το επίπεδο και η ποιότητα των παρεχόμενων γνώσεων, ενώ υποβαθμίζεται το επιστημονικό δυναμικό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
2) Την πλήρη διάλυση των γνωστικών αντικειμένων με ταυτόχρονη αποσύνδεση του όποιου πτυχίου από κάθε έννοια επαγγελματικού δικαιώματος και συνακόλουθη υποβάθμιση των τμημάτων σε «ομάδες μαθημάτων» που θα υπάγονται σε σχολές -ιδρύματα κολεγιακού τύπου και επιχειρηματικής δομής και λειτουργίας. Τα όποια επαγγελματικά δικαιώματα θα αποκτώνται εκ των υστέρων μέσα από τις αμφιβόλου αξιοπιστίας και αντικειμενικότητας δομές του «εθνικού συστήματος προσόντων».
3) Τη λειτουργία των ιδρυμάτων υπό μορφή ανωνύμων εταιρειών η οποία διασφαλίζεται, μεταξύ άλλων, και από το περίφημο Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ) που θα ιδρυθεί υποχρεωτικά και θα διαχειρίζεται τους πόρους από ερευνητικά αναπτυξιακά προγράμματα, την αξιοποίηση της κινητής και ακίνητης περιουσίας και την εν γένει επιχειρηματικοποίηση της λειτουργίας, όπως για παράδειγμα θα γίνεται με την ιδιωτικοοικονομική διαχείριση των τομέων σίτισης και στέγασης. Η πάγια και εγγυημένη δημόσια χρηματοδότηση της ανώτατης εκπαίδευσης ουσιαστικά καταργείται αφού κάθε Ίδρυμα θα συνάπτει τετραετίες «προγραμματικές συμφωνίες» με το κράτος και θα λαμβάνει χρηματοδότηση μόνο στη βάση της επίτευξης συγκεκριμένων στόχων. Πλέον, το εάν τα Ιδρύματα θα λαμβάνουν χρηματοδότηση και για τις λειτουργικές ανάγκες τους, αλλά ακόμη και για τη μισθοδοσία, θα εξαρτάται από κριτήρια όπως ο αριθμός των φοιτητών που προσέλκυσαν, το πόσο γρήγορα και με ποιο κόστος αυτοί έφτασαν στο πτυχίο, το εάν έχουν μπορέσει να προσελκύσουν χορηγίες και ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις στη βάση δεικτών ποιότητας και επιτευγμάτων αγοραίου τύπου.
4) Την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και του εκφοβισμού που αυτή επιφέρει σε όλη την κλίμακα του προσωπικού, διδακτικού και μη, και ειδικότερα στους χαμηλόβαθμους νέους διδάσκοντες και ερευνητές. Η ενίσχυση της επισφάλειας περνάει μέσα από την κατάργηση της βαθμίδας του Λέκτορα, την καθιέρωση τριών βαθμιδών (καθηγητές, αναπληρωτές καθηγητές και επίκουροι καθηγητές), τη μετάθεση της μονιμότητας στη βαθμίδα του αναπληρωτή και την τετραετή θητεία για τους επίκουρους καθηγητές. Περνάει παράλληλα μέσα από την μετατροπή των συμβασιούχων διδασκόντων σε «εντεταλμένους διδασκαλίας» με ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ιδιωτικού δικαίου, πλήρους απασχόλησης με ανώτερο χρόνο ανανέωσης συμβάσεων τα τρία χρόνια και συνολικά τα πέντε χρόνια για κάθε ίδρυμα.
5) Την καθιέρωση ενός υπερ-αντιδραστικού και ολιγαρχικού συστήματος διοίκησης με τη θέσπιση των Συμβουλίων Διοίκησης, που θα αποτελούνται από 7 καθηγητές, 7 εξωτερικά μέλη (επιχειρηματίες, τοπικούς παράγοντες και άλλες επιφανείς προσωπικότητες…) και ένα φοιτητή. Τα Συμβούλια θα έχουν πλήρη αρμοδιότητα στο επίπεδο των χρηματοδοτήσεων, στις επιχειρηματικές δράσεις, στην εκλογή του Πρύτανη/Προέδρου ΤΕΙ που θα λειτουργεί ως εκτελεστικό τους όργανο. Στο νέο αυτό μοντέλο διοίκησης η Σύγκλητος χάνει κάθε ουσιαστική αρμοδιότητα, ενώ ούτε λόγος να γίνεται για δημοκρατικές κατακτήσεις όπως το άσυλο το οποίο καταργείται στην πράξη, μέσα από την προτεινόμενη «απομάκρυνση από το μοντέλο χωροταξικού ορισμού» του. Στο πανεπιστήμιο της εποχής του Μνημονίου φοιτητές, καθηγητές και λοιπά μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας απομακρύνονται ολοκληρωτικά από τα όργανα διοίκησης και τις όποιες διαδικασίες εκλογής πρυτάνεων/κοσμητόρων/προέδρων, ενώ η μονοπρόσωπη πλέον φοιτητική εκπροσώπηση γίνεται με υποχρεωτικά ενιαίο ψηφοδέλτιο.
Συνολικά, ο νέος αυτός Νόμος - Πλαίσιο θα οδηγήσει στη διάλυση των σπουδών, σε πτυχία πολλαπλών ταχυτήτων και στην απονομή υποβαθμισμένων «διπλωμάτων και πιστοποιητικών» με χαμηλό αντίκρισμα στην αγορά εργασίας. Υπονομεύει κάθε έννοια δημόσιας και δωρεάν ανώτατης παιδείας, καταργώντας στην πράξη τις σχετικές προβλέψεις ακόμη και του ίδιου του Συντάγματος. Θα οδηγήσει στην ακόμη πιο επιχειρηματική λειτουργία των ιδρυμάτων, ενισχύοντας τάσεις που ήδη έχουν εμφανιστεί στα ιδρύματα με τα διάφορα ερευνητικά προγράμματα και τα εργαστήρια επιχειρηματικές μονάδες που έχουν ήδη εδραιώσει μια διαδικασία ανταγωνισμού μεταξύ «ομάδων συμφερόντων» σε Τμήματα και Σχολές. Θα στραγγαλίσει ακόμη περισσότερο τις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες, τη διεπιστημονική προσέγγιση, την αναπαραγωγή και επέκταση της κριτικής ριζοσπαστικής σκέψης.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΑΚΟΜΗ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ!
Οι πρωτοβουλίες συμβασιούχων διδασκόντων καλούν τους φοιτητές, τους διδάσκοντες (μόνιμους ή συμβασιούχους) και όλες τις άλλες κατηγορίες εργαζομένων στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ να αγωνιστούν ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ που θα διαλύσει ό,τι έχει απομείνει από τη Δημόσια και Δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση.
Οι Πρωτοβουλίες και οι σύλλογοι συμβασιούχων διδασκόντων δηλώνουμε πως θα συμμετέχουμε με αποφασιστικότητα στις επερχόμενες αγωνιστικές και απεργιακές κινητοποιήσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας, των εργαζομένων και των φορέων τους με στόχο να ανατραπούν οι αλλαγές αυτές.
Άμεσα παλεύουμε για:
· Να αποσυρθεί το αντιδραστικό σχέδιο νόμου για τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.
· Να σταματήσει η περικοπή των πιστώσεων για συμβασιούχους διδάσκοντες και να χορηγηθούν επαρκείς πιστώσεις για τις εκπαιδευτικές ανάγκες των ιδρυμάτων.
· Να καταβληθούν τα δεδουλευμένα στους συμβασιούχους διδάσκοντες που για άλλη μια φορά παραμένουν επί μήνες απλήρωτοι.
· Να υπογραφούν μέσα στο Σεπτέμβρη 2011 όλες οι συμβάσεις των διδασκόντων σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, με ενιαία αντιμετώπισή τους σε όλα τα ιδρύματα και αποσαφήνιση των όρων εργασίας τους ήδη στις προκηρύξεις.
· Σεβασμό στα εργασιακά, εκπαιδευτικά και ακαδημαϊκά δικαιώματα των συμβασιούχων διδασκόντων, όπως αυτά προβλέπονται και από το ΠΔ 407/80 ή τους Ν.1404/83 και Ν. 2916/2001.
· Άμεσο διορισμό όλων των εκλεγμένων μελών ΔΕΠ στα Πανεπιστήμια και ΕΠ στα ΤΕΙ.
Συνολικά διεκδικούμε:
· Ανώτατη Εκπαίδευση ενιαία, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, υψηλού επιπέδου, με δημοκρατική λειτουργία, προσανατολισμένη στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες.
· Να καταργηθεί ο θεσμός των συμβασιούχων διδασκόντων και όλες οι ανάγκες των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ σε διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό να καλύπτονται με προκηρύξεις θέσεων μελών ΔΕΠ και ΕΠ.
· Οι όποιες πραγματικά έκτακτες ανάγκες να καλύπτονται από διδάσκοντες με αξιοπρεπείς όρους και με πλήρη, κατά κανόνα, απασχόληση.
· Να μην καθιερωθεί ο «εντεταλμένος διδασκαλίας» ως διαρκής βαθμίδα συμβασιούχου, επισφαλώς εργαζόμενου, χωρίς προοπτική εξέλιξης, που μας επιστρέφει στο θεσμό των βοηθών.
· Να παγιωθεί η συμμετοχή Επιστημονικών και Εργαστηριακών συνεργατών των ΤΕΙ με το Ν.1404/83 (όπως αναθ. από τον 2916/01) σε όλα τα Συλλογικά Όργανα των Τμημάτων, Σχολών και Ιδρυμάτων.
· Γενναία χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ και άμεση προκήρυξη όλων των απαραίτητων θέσεων μελών ΔΕΠ και ΕΠ σε όλα τα Τμήματα.
22/07/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου